Page 11 - Ο Θρίαμβος του Χριστού & Η Ανιδιοτέλεια του Θεού
P. 11

σας προκαλούν φόβο όταν τους θυµάστε, φέρτε στο νου σας ό,τι πιο
           απεχθές, ό,τι πιο αποκρουστικό […] σκεφτείτε τα άγρια, θηριώδη βλέµ-
           µατα του µίσους, της έχθρας, της µανιασµένης οργής, να είναι στραµ-
           µένα πάνω σας για πάντα, να σας διαπερνούν µε το µίσος τους […]
           ακούστε εκείνες τις κραυγές βλασφηµίας, συσσωρευµένου µίσους,
           καθώς αντηχούν από τους φρικιαστικούς θαλάµους της κόλασης˙ οι πά-
           ντες µισούν τους πάντες […] Και είναι παγιωµένη αυτή η κατάσταση
           µέσα στην οποία ο αµετανόητος κακόβουλος αµαρτωλός πεθαίνει, χά-
           νεται, χωρίς καµία περαιτέρω απονοµή δικαιοσύνης από το Θεό, µέσα
           στην ατέρµονη δυστυχία» (Αιδ. E.B. Pusey, D.D., Κήρυγµα).
               «Όταν πεθάνετε, η ψυχή σας θα βασανίζεται µόνη της˙ και αυτό θα
           είναι η κόλασή της. Την Ηµέρα της Κρίσης όµως το σώµα σας θα συν-
           δεθεί µε την ψυχή σας, και τότε θα βιώσετε µία διπλή κόλαση, η ψυχή
           σας θα ιδρώνει και θα χύνει σταγόνες αίµατος και το σώµα σας θα κα-
           τακλύζεται από αγωνία. Μέσα στη φωτιά, που είναι ακριβώς όπως αυτή
           που έχουµε στη γη, το σώµα σας θα είναι σαν τον αµίαντο και θα καί-
           γεται χωρίς ποτέ να αναλώνεται, από τις φλέβες σας θα κυλάει ο πόνος,
           τα νεύρα σας θα αποτελούν χορδές στις οποίες θα παίζει για πάντα ο
           διάβολος τη διαβολική µελωδία του ανείπωτου θρήνου της κόλασης»
           (Αιδ. C.H. Spurgeon, Κήρυγµα για την Ανάσταση των Νεκρών).
               Όσο φρικτά και αν είναι αυτά τα αποσπάσµατα, πρέπει να επανα-
           λάβω ότι δεν επαρκούν καθόλου για να µας δώσουν µία ακριβή ιδέα για
           όλες τις φρίκες της κόλασης˙ γιατί το καθαυτό κεντρί της φρίκης της –
           ο ατελεύτητος χαρακτήρας της – είναι στην πραγµατικότητα πέρα από
           τη δύναµη της σύλληψής µας, έστω και κατά προσέγγιση, γιατί είναι
           εντελώς ασύγκριτες οι ιδέες του χρόνου και της ατέρµονης διάρκειας.
               Θα πει κανείς «δεν πιστεύουµε πλέον σε µία υλική κόλαση – δεν δι-
           δάσκουµε πλέον µία λίµνη πραγµατικής φωτιάς». Αλλά θα µπορούσα
           εύλογα να ρωτήσω, σύµφωνα µε τη θεωρία που ερµηνεύετε τις Γραφές,
           µε ποιο δικαίωµα αλλάζετε τη διδασκαλία σας; Ας καλωσορίσω όµως
           αυτή την αλλαγή στο πιστεύω σας, στο βαθµό που αποτελεί ένα σηµάδι
           αφυπνισµένου ηθικού αισθήµατος. Αλλά και πάλι, αυτή η έκκληση για
           τον κατευνασµό του τρόµου που εµπνέουν οι διδασκαλίες σας, δεν µπο-
           ρεί να γίνει δεκτή˙ γιατί όταν προσφέρετε µία πνευµατική αντί για µία
           υλική φλόγα, ποιος άνθρωπος δεν µπορεί να αντιληφθεί ότι η πραγµα-
           τική δυσκολία παραµένει ίδια, σε κάθε περίπτωση.


                                                                       15
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16