Page 14 - Ο Θρίαμβος του Χριστού & Η Ανιδιοτέλεια του Θεού

χρήση αυτού του όρου, ειδικά στην Καινή ∆ιαθήκη, που υποδηλώνει τη
βαθιά πνευµατική σύνδεση ανάµεσα στο θάνατο και τη ζωή˙ ο θάνατος
γίνεται το µονοπάτι και η ίδια η προϋπόθεση για τη ζωή.
Ακόµη περισσότερο, αυτή η θεωρία καταρρέει ολοκληρωτικά στην
πράξη. Ο όρος «απώλεια» απέχει µακράν του να υποδηλώνει έναν τε-
λικό αφανισµό, εφόσον ο Χριστός ήρθε συγκεκριµένα για να σώσει
εκείνο που είχε «χαθεί», το απολωλός˙ αυτός ο πρωτότυπος όρος είναι
εκείνος που συχνά µεταφράζεται ως «κατεστραµµένο» και σε αυτόν βα-
σίζεται κατά κύριο λόγο η θεωρία της εκµηδένισης. Η ίδια λέξη εµφα-
νίζεται στο κεφάλαιο 15 του Λουκά και εφαρµόζεται στο «πρόβατο»,
στο «νόµισµα», στον «άσωτο υιό», όλα από τα οποία είναι «κατε-
στραµµένα», «χαµένα» και όµως σώζονται τελικά. Στις περικοπές 10:39
και 16:25 του Ματθαίου, το να «χάσει» (καταστρέψει) κανείς τη ζωή
του δηλώνεται ως προϋπόθεση για να την βρει. Έτσι ο Χριστός στάλ-
θηκε για να σώσει τα «χαµένα» (κατεστραµµένα) πρόβατα του Ισραήλ.
Έτσι τα Σόδοµα και τα Γόµορρα καταστρέφονται και όµως τους δίνεται
µία ιδιαίτερη υπόσχεση αποκατάστασης (βλ. Ιεζεκιήλ 16:55). Ή πάρτε
για παράδειγµα τους προκατακλυσµιαίους ανθρώπους. Αφού είχαν
«πεθάνει» µέσα στις αµαρτίες τους, διδάχτηκαν το Ευαγγέλιο από τον
ίδιο τον Χριστό (βλ. Πέτρου Α΄ 3:19). Εξ ου και το αναπάντητο
δίληµµα: είτε όλοι αυτοί πρέπει να εκµηδενιστούν είτε πρέπει να
εγκαταλείψετε αυτή την έννοια της «απώλειας» στην οποία βασίζεται
αυτή τη θεωρία.
Πιθανότατα είπα αρκετά, αλλά παραµένει µία σοβαρή δυσκολία.
Αυτή η θεωρία βρίσκεται σε απελπιστική αντίθεση µε τις υποσχέσεις
περί αποκατάστασης των πάντων και συµφιλίωσης των πάντων µέσω
του Χριστού, οι οποίες και αφθονούν στις Γραφές˙ ή µάλλον αποτελούν
την ίδια την ουσία τους όταν περιγράφουν τη βασιλεία του Χριστού.
Μοιάζει εντυπωσιακό το γεγονός ότι νοήµονες άνθρωποι είναι ικανοί να
υποστηρίζουν ότι η συµφιλίωση που εµφανίζεται να συµπεριλαµβάνει
ολόκληρη την κτίση (βλ. Προς Κολοσσαείς 1:15-20) µπορεί να
αντιστοιχεί στην αποκατάσταση ορισµένων (ή πολλών) όντων, µόνο
αφού εκµηδενιστούν, ως απελπιστικά κακά, όλα τα υπόλοιπα όντα.

18