Page 9 - Layout 1

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 13

ζωή δύσκολη. Γιατί ο αυτοσκοπός μας είναι μία εύκολη, ωραία
και απολαυστική ζωή.
Αυτή η πτωτική στάση γεννιέται από τη στιγμή που δεν
αντιλαμβανόμαστε ότι η εξωτερική ζωή δεν είναι αυτοσκοπός
αλλά μέσο. Είναι ένα μέσο εσωτερικής ανάπτυξης και περιέ-
χει αναγκαστικά έναν κόπο (πόνο), ο οποίος συνιστά την τρο-
φοδότηση αυτής της εσωτερικής ανάπτυξης.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναπτυχθεί εσωτερικά χωρίς
να πασχίζει εξωτερικά για κάτι. Και αυτό για το οποίο προο-
ρίζεται να πασχίζει εξωτερικά είναι η φροντίδα του καθετί.
Η φροντίδα των πάντων αποτελεί από μόνη της μία αντι-
ξοότητα που προσφέρει τη δυνατότητα της εσωτερικής ανά-
πτυξης. Αν λάβουμε υπόψη και την ευμετάβλητη φύση της
ίδιας της ζωής και του καθετί που ζει, γίνεται ξεκάθαρο το
πεδίο δράσης μας.
Το να φροντίζουμε τα πάντα μέσα σε διαρκώς μεταβαλ-
λόμενες συνθήκες, μας προσφέρει τη δυνατότητα να αναπτυ-
χθούμε μέσα μας, να δυναμώσουμε και να ωριμάσουμε,
φέρνοντας τους προσωπικούς μας καρπούς υπαρξιακής προ-
σφοράς.
Η άρνηση αυτής της δυνατότητας ζωής αποτελεί δικαί-
ωμά μας και ταυτόχρονα την πτώση μας σε ένα άλλο χαμηλό-
τερο και επιφανειακότερο επίπεδο ζωής κατά το οποίο, η ζωή
δεν αποτελεί πλέον μέσο ωρίμανσης και προσφοράς αλλά έναν
αυτοσκοπό.
Γιατί όμως είναι αυτό λάθος; Γιατί το ορίζουμε ως πτώση;
Μία απλή αναλογία μπορεί να το καταστήσει ξεκάθαρο: Είναι
το ίδιο με τη διαφορά τού να «ζούμε για να τρώμε» με το να
«τρώμε για να ζούμε». Όταν ζούμε για να τρώμε, περιορίζουμε
το νόημα της ζωής σε μία μόνο λειτουργία μας και το πιθανό-
τερο είναι ότι αν αυτή η λειτουργία (του να τρώμε) επισκιάσει
όλες τις άλλες λειτουργίες μας και όλες τις υπόλοιπες δυνατό-
τητες ζωής, αργά ή γρήγορα θα νοσήσουμε και ίσως χάσουμε