Page 7 - Layout 1

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 11

σκολίες). Αν δεν τροφοδοτούμαστε με εξωτερικές δυσκολίες,
το εσωτερικό μας μαραζώνει και ατροφεί.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Επειδή η εξωτερική μετα-
βλητότητα που μας αναστατώνει και μας «ταλαιπωρεί», απο-
τελεί τη μοναδική μας δυνατότητα να σταθεροποιηθούμε
εσωτερικά, δηλαδή να είμαστε μέσα μας σταθεροί και αμετά-
βλητοι.
Όταν όλα έξω μας γίνονται υπερβολικά εύκολα, δεν
έχουμε τίποτα να υπερβούμε μέσα μας· δεν υπάρχει τίποτα που
να μας συγ-κινεί εσωτερικά και τότε πρέπει να «εφεύρουμε»
αντιξοότητες, προβλήματα και ερεθίσματα. Αυτό εξηγεί εν
μέρει γιατί η υπέρμετρη υλική (εξωτερική) ευμάρεια ακολου-
θείται συνήθως από εσωτερική παρακμή (ακολασία).
Όταν έξω μας όλα είναι εύκολα, μέσα μας γινόμαστε
«μαλθακοί» με αποτέλεσμα να είμαστε εύθραυστοι απέναντι
σε κάθε εξωτερική δυσκολία και όλο και πιο «δυσανεκτικοί»
απέναντι σε κάθε αντιξοότητα («κακομαθημένοι»). Ενώ όταν
έχουμε να υπερβούμε δυσκολίες και αντιξοότητες έξω μας,
μπορούμε να αναπτύξουμε μέσα μας μία βαθιά και ανυπέρ-
βλητη σταθερότητα, η οποία να μπορεί να αντεπεξέλθει ακόμη
και στο ύστατο «σοκ» ή αλλαγή, αυτή του υλικού θανάτου,
δηλαδή της μετάβασης σε μία «άλλη» υπαρξιακή διάσταση.
Σε μία «ιδεατή» ή «ουτοπική» εκδοχή, ο άνθρωπος θα είχε
δημιουργηθεί «λίαν καλός» και θα εξελισσόταν ομαλά και
ανεμπόδιστα, πορευόμενος στην «τελειότητα», δηλαδή στην
ολοκλήρωσή του. Αυτή όμως η «ιδεατή» εκδοχή αποδεικνύε-
ται… ιδεατή, προφανώς εν γνώσει του Δημιουργού του αν-
θρώπου. Δεν είναι δυνατόν ο Δημιουργός του σύμπαντος να μη
γνώριζε την πιθανή και δυνατή πτώση του ανθρώπου. Η πτώση
αυτή είχε προβλεφθεί και ήταν ένα αναπόφευκτο, αν και απευ-
κταίο μέρος του Θείου Σχεδίου. Και για αυτό είχε προβλεφθεί
και η αποκατάστασή της μέσα από την αυτο-θυσία του Ίδιου
του Δημιουργού μας.