Page 13 - Μακροζωία και Ευημερία

Εξαιτίας των ρίσκων, των κινδύνων, των απωλειών και της κοπιαστι-
κής προσπάθειας να κυνηγήσουν το θήραµά τους, το αναβάλλουν µέχρι
να πεινάσουν απελπιστικά. Τότε ξεκινούν για το εγχείρηµα του κυνη-
γιού. Ξοδεύουν κάµποσο χρόνο σε αυτή τη διαδικασία µέχρι να απο-
κτήσουν ένα γεύµα. Όταν το αποκτήσουν, τρώνε µέχρι σκασµού και
έπειτα πέφτουν για ύπνο ανάσκελα. ∆εν ξανατρώνε τουλάχιστον για
τρεις ή τέσσερις µέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων το σύστηµά τους
καθαρίζεται ολοκληρωτικά από τις τοξίνες.
Στην περίπτωση των χορτοφάγων ζώων, αυτά βόσκουν όλη µέρα.
Ποτέ δεν χορταίνουν πραγµατικά. Σταµατάνε µόνο όταν κουράζονται
και νυστάζουν, γιατί αυτά που τρώνε δεν διαθέτουν αρκετές ουσίες για
να µπορούν να µείνουν χωρίς τροφή για τρεις ή τέσσερις µέρες. Η συσ-
σώρευση τοξίνης δεν είναι πολύ ουσιαστική, αλλά υπάρχει. Η παροχή
τροφής, που εξαρτάται πολύ από τις εποχές, υποβάλλει το πεπτικό τους
σύστηµα σε µία εποχιακή περιστασιακή ανάπαυση, κατά τη διάρκεια
της οποίας παρέχεται η ευκαιρία κάθαρσης από τις τοξίνες. Για κάποια
ζώα που έχουν µία µικτή διατροφή, αυτό που ονοµάζεται «χειµερία
νάρκη» αποτελεί µία πολύ σοφή µέθοδο της φύσης.
Επειδή τα ζώα δεν διαθέτουν δύναµη θέλησης και λογική για να
αντιστέκονται στον πειρασµό της επιθυµίας, καλύπτονται από τη φύση.
Τα οικιακά ζώα, που βρίσκονται στο έλεος της ανθρώπινης ανοησίας,
δεν έχουν την ίδια ευκαιρία, συνεπώς η µακροβιότητά τους περιορίζε-
ται.
Εµείς τα ανθρώπινα όντα, προκειµένου να πετύχουµε τα ίδια απο-
τελέσµατα, πρέπει να πειθαρχήσουµε τον εαυτό µας σύµφωνα µε τη
σοφία της γνώσης µας, µέσα από τη δύναµη θέλησης και τη λογική,
γιατί δεν υπάρχουν οι περιστασιακές συνθήκες της φύσης για να ελέγ-
χουν τον πειρασµό των επιθυµιών µας. Το µόνο που έχουµε να κάνουµε
είναι να αφήνουµε ένα µακρύ χρονικό διάστηµα ανάµεσα σε κάθε δύο
γεύµατα, ενώ αυτό το χρονικό διάστηµα καθορίζεται ανάλογα µε το
είδος της τροφής που προσλαµβάνουµε – αυτό σηµαίνει, ότι χρειάζεται
ένα µεγαλύτερο διάστηµα στην περίπτωση µίας σαρκοφαγικής διατρο-
φής και ένα συντοµότερο στην περίπτωση µίας χορτοφαγικής διατρο-
φής. Και ακόµη πιο σηµαντικό είναι να µην «τσιµπολογάµε» καθόλου
στο µεταξύ.

17